در گزارش آنا بخوانید؛
با افزایش تورم و رشد سرسامآور هزینهها، زندگی دانشجویی در تهران به بالاترین سطح هزینه در سالهای اخیر رسیده است. بررسیها نشان میدهد که حتی کمهزینهترین سبک زندگی دانشجویی بیش از ۲۰ میلیون تومان در ماه هزینه دارد و سبکهای زندگی متوسط و رفاهی، فشار مالی شدیدی بر خانوادهها وارد میکنند.
به گزارش خبرگزاری آنا؛ با افزایش تورم در کشور هزینههای تحصیل علم و دانش نیز به چالشی جدید برای بسیاری از خانوادهها تبدیل شده است. بررسیهای تازه خبرنگار اقتصادی آنا نشان میدهد که هزینه زندگی دانشجویان در تهران در پاییز ۱۴۰۴ به بالاترین سطح خود در سالهای اخیر رسیده و بار مالی کمسابقهای را به دانشجویان و خانوادههای آنان تحمیل کرده است. با فرض نرخ دلار ۱۲۰ هزار تومانی، بررسی هزینههای ماهانه یک دانشجو در شهر تهران به روشنی بیانگر افزایش گسترده مخارج روزمره، آموزشی و خدماتی است؛ بهگونهای که حتی اقتصادیترین سبک زندگی نیز کمتر از ۲۳ میلیون تومان در ماه هزینه ندارد و یک زندگی متوسط رو به بالا به بیش از ۱۰۰ میلیون تومان در ماه نیازمند است.
تهران؛ گرانترین شهر دانشجویی کشور با شتاب تورمی کمسابقه
تهران طی یک دهه گذشته همواره عنوان گرانترین شهر دانشجویی کشور را به خود اختصاص داده است، اما در سال ۱۴۰۴ شتاب رشد هزینهها، بهویژه در بخشهای مسکن، مواد غذایی و حملونقل ابعادی تازه پیدا کرده است. حتی دانشجویانی که در سالهای گذشته با مدیریت مالی دقیق توانسته بودند هزینههای خود را کنترل کنند، اکنون با مخارجی مواجه شدهاند که در برخی موارد نسبت به سه سال گذشته بیش از ۳ برابر شده است.
مدل اقتصادی؛ حداقلیترین سبک زندگی با هزینهای فراتر از انتظار
در مدل زندگی اقتصادی، دانشجو معمولاً از خوابگاههای دولتی، اتاقهای اشتراکی یا اقامتگاههای کمهزینه استفاده میکند که بین ۳ الی ۸ میلیون تومان در ماه هزینه دارد و وعدههای غذایی خود را در خوابگاه یا آشپزخانههای کوچک دانشجویی تهیه میکند که در نهایت ماهانه ۶ الی ۱۰ میلیون تومان هزینه خواهد شد. حملونقل عمومی نیز تقریباً تنها گزینه رفتوآمد این گروه با هزینه ۳۰۰ الی ۱ میلیون تومانی است، اما با وجود تمام این صرفهجوییها بدون اضافه شدن هزینههای جانبی هزینه پایه در این الگو ۱۲ تا ۲۳ میلیون تومان در ماه برآورد میشود چرا که هنوز هزینههای جزئی مانند بیماری و درمان و مراقبهای پزشکی و بهداشتی و همچنین هزینه اشتراک اینترنت و سایر نیازهای روزمره و قبوض اضافه نشده است.
با افزودن هزینههای آموزشی شامل پرینت، جزوه، کتاب، لوازمالتحریر و همچنین حداقل تفریح و دورهمی، مجموع هزینه به ۳۰ تا ۴۰ میلیون تومان میرسد؛ رقمی که نشان میدهد حتی سادهترین شکل زندگی دانشجویی نیز از توان مالی بسیاری از خانوادهها خارج شده است.
زندگی متوسط؛ سبک رایج، اما با هزینهای فراتر از توان خانوارهای ایرانی
بخش بزرگی از دانشجویان تهرانی در الگوی زندگی متوسط قرار میگیرند؛ به سبکی زندگی میکنند که نه تجملی است و نه سختگیرانه و فقط برای حفظ استانداردهای معمول زندگی هزینه میشود. در این الگو دانشجو معمولاً یک اتاق کوچک، سوئیت یا آپارتمان مشترک با هزینه ۱۲ الی ۲۵ میلیون تومان در ماه اجاره میکند، خریدهای غذایی با کیفیت متوسط انجام میدهد و برای رفتوآمد، ترکیبی از مترو، اتوبوس و تاکسیهای اینترنتی را به کار میگیرد که در کل به طور میانگین ۸.۵ الی ۱۶.۵ میلیون تومان در ماه هزینه دارد.
با محاسبه هزینههای آموزشی، تفریحهای معمولی مانند کافه و سینما، و رفتوآمدهای اضافی، مجموع هزینه سبک متوسط به ۲۵ تا ۵۰ میلیون تومان در ماه میرسد. این رقم نشان میدهد که برای بسیاری از خانوادهها، تأمین هزینه یک دانشجو در پایتخت حتی بدون احتساب شهریه، مستلزم صرف بخش قابلتوجهی از درآمد ماهانه است نیز با هزینه جانبی میتواند به راحتی به نزدیکی ۸۰ میلیون تومان در ماه برسد
سبک زندگی رفاهی؛ دانشجویی با امکانات بالا و هزینه تا بیش از ۸۰ میلیون تومان
در سطح بالاتر، دانشجویانی قرار دارند که در واحدهای مستقل زندگی میکنند، از رژیم غذایی متنوعتری برخوردارند، رفتوآمد خود را عمدتاً با تاکسیهای اینترنتی یا خودروی شخصی انجام میدهند و از تفریحات، فعالیتهای فرهنگی و خریدهای غیرضروری بیشتری بهرهمند هستند. هزینه پایه این سبک زندگی ۵۰ تا ۸۰ میلیون تومان در ماه برآورد میشود.
با احتساب مخارج آموزشی و فعالیتهای جانبی، هزینه نهایی این گروه به بیش از ۱۰۰ میلیون تومان و حتی تا ۱۹۰ میلیون تومان در ماه میرسد؛ رقمی که تنها برای دانشجویانی قابلتحمل است که از پشتوانه مالی قوی برخوردار باشند.
جزئیات هزینههای آموزشی؛ از پرینت تا پروژههای عملی
هزینههای آموزشی همچنان یکی از بخشهای ثابت و اجتنابناپذیر زندگی دانشجویی است. در پاییز ۱۴۰۴، این هزینهها افزایش محسوسی داشته است. لازم به ذکر است که هزینههای پرینت و فتوکپی ۱۵۰ تا ۴۵۰ هزار تومان در ماه است و هزینههای تهیه کتاب و جزوه دانشگاهی به ۴۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان میرسد. هزینههای لوازمالتحریرنیز میتواند به رقمی بین ۲۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان برسد.
در رشتههایی مانند مهندسی، هنر، معماری و پزشکی، بهدلیل وجود پروژههای عملی و کارگاهی، هزینه خرید مواد، ابزار و اجرای پروژهها بین ۳۰۰ هزار تا ۱.۲ میلیون تومان افزایش مییابد. بنابرااین میتوان گفت که بهطور کلی، مجموع هزینههای آموزشی دانشجویان تهرانی بین ۱ تا ۳ میلیون تومان در ماه میرسد.
رشد محسوس هزینههای تفریح، پوشاک و فعالیتهای جانبی
تفریح و ارتباطات اجتماعی، هرچند محدود، بخش مهمی از زندگی دانشجویی محسوب میشود. اما در تهران ۱۴۰۴، هزینه این فعالیتها نیز بهشدت افزایش یافته است. به طور کلی تفریحات دانشجویی شامل سینما، کافه و دورهمی دوستانه است که میتواند ۶۰۰ هزار تا ۲ میلیون تومان در ماه هزینه داشته باشد. همچنین غذا خوردن بیرون از خانه هفتهای دو یا سه وعده میتواند بین ۱.۲ تا ۲.۸ میلیون تومان هزینه داشته باشد.
استفاده از اسنپ و تپسی برای رفتوآمدهای غیرضروری نیز ۳۰۰ تا ۹۰۰ هزار تومان هزینه اضافی در پی داشته باشد. پوشاک و کفش به میانگین و فصلی ۲۰۰ هزار تا ۲ میلیون تومان برای هر دانشجو هزینه ماهانه در پی داشته باشد. اشتراک سرویسهای دیجیتال نیز ۱۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان هزینه در پی دارد. در مجموع، هزینه تفریح و پوشاک بین ۲.۵ تا ۸ میلیون تومان در ماه برآورد میشود..
تحلیل نهایی؛ فشار معیشتی و ضرورت بازنگری در حمایتهای دانشجویی
مقایسه سه الگوی زندگی نشان میدهد که حتی حداقلیترین مدل زندگی دانشجویی در تهران نیازمند بودجهای قابلتوجه است. در شرایطی که بسیاری از خانوارهای ایرانی درآمدی کمتر از هزینه ماهانه یک دانشجوی با زندگی متوسط دارند، لزوم بهبود سیاستهای حمایتی دانشگاهها و نهادهای مسئول بیش از هر زمان دیگری احساس میشود.
هزینه زندگی دانشجویی در سه مدل اصلی اقتصادی جملگی در سطحی قرار گرفته است که تامین ان برای خانوادههایی با چند فرزند دانشجو و یا تک درآمد بسیار دشوار است. این ارقام آشکارا فاصله واقعیت اقتصادی پایتخت را با توان مالی خانوادههای حتی مرفه ایرانی را نشان میدهد.
افزایش هزینههای مسکن، خوراک و خدمات شهری، بهویژه برای دانشجویانی که از شهرستانها وارد تهران میشوند، شرایط دشواری ایجاد کرده است. این وضعیت ضرورت افزایش ظرفیت خوابگاههای دولتی، ارائه وامهای مؤثرتر، و طراحی بستههای معیشتی دانشجویی را بیش از پیش برجسته میکند چرا که در غیر این صورت، بخشی از دانشجویان ممکن است در ادامه تحصیل با بحرانهای مالی روبهرو شوند یا مجبور به انتخاب الگوهای زندگی با کیفیت پایینتر شوند؛ وضعیتی که میتواند بر سلامت روانی و عملکرد تحصیلی آنان اثر منفی بگذارد.
source