لزوم آموزش شبکه خدمات پس ازفروش

انتقال تکنولوژی پیشکش؛ حداقل به فکر آموزش شبکه خدمات پس از فروش باشید! وقتی سخن از واردات خودرو به کشور به میان می‌آید بارها با این جمله مواجه شده‌ایم که شرکت واردکننده باید در کنار واردات به فکر انتقال تکنولوژی نیز باشد! سخنی عجیب که چندان با عقل جور درنمی‌آید ولی بارها از مسئولان شنیده شده است.

اگرچه مشخص است خودروسازان بزرگ دنیا دلیلی برای انتقال تکنولوژی خود به ایران نمی‌یابند اما عقب ماندن تکنسین‌های داخلی از پیشرفت‌های روز دنیا در برخی موارد موجب شده است سرویس‌دهی به همین خودروهای مونتاژی چینی نیز در ایران با مشکل مواجه شود.

شاید برخی تکنسین‌های شبکه خدمات پس از فروش شرکت‌های خودروساز، آموزش‌های لازم را برای رفع ایرادات احتمالی خودروها ندیده‌اند و کار را با آزمون و خطا پیش می‌برند؛ تاجایی‌که بسیاری از چینی‌سوارها هنگام استفاده از خودروهای خود با مشکلاتی مواجه می‌شوند که شبکه خدمات پس از فروش شرکت‌ها قادر به حل آنها نیستند!

به‌نظر می‌رسد یک سر این مشکلات در شرکت‌های مادر چینی است و سر دیگر به شریک ایرانی آنها مرتبط می‌شود. در عمل همین خودروهای چینی از تکنولوژی روز دنیا بهره می‌برند و گویا تولیدکنندگان چینی نیز اطلاعات چندانی از چند و چون این خودروها و حتی اطلاعات دقیقی از نوع روانکار مصرفی و موضوعات فنی ندارند تا به طرف ایرانی منتقل کنند.

درواقع بازار ایران در عمل به آزمایشگاهی برای آنها تبدیل شده است تا ایرادات را پیدا کرده و برای رفعشان تلاش کنند. در این بین وظیفه وزارت صمت به‌عنوان ناظر برعملکرد خودروسازان این است که آنها را دعوت و مجاب به حضور متخصصان فنی شرکت‌های چینی در ایران و برگزاری کلاس‌های آموزشی برای ارائه‌دهندگان خدمات پس از فروش در کشور کند؛ به ویژه در شرایط فعلی که پای خودروهای هیبرید و تمام‌برقی نیز به کشور باز شده و این خودروها نیاز به خدمات تخصصی‌تری دارند.

با این تفاصیل اگر فرض را بر الزام وزارت صمت برای آموزش طرف ایرانی توسط شرکت‌های چینی بگذاریم بازهم باید انتظار بروز مشکلات فنی در خودروهای وارداتی با تکنولوژی روز را داشته باشیم.

خودروهایی که توسط چند شرکت واردکننده حتی برای یک برند خاص نیز به کشور می‌آیند، مشخص است که واردکننددگان به‌رغم تیراژهای اندک اما برنامه مشخصی برای انتقال دانش تعمیرات این خودروها به کشور ندارند.

آنچه مهم است ورود وزارت صمت به عنوان متولی این موضوع به میدان است تا نظارت بیشتری بر ارائه خدمات پس از فروش داشته باشد و علاوه‌بر الزام تولیدکنندگان و واردکنندگان به تامین قطعات یدکی به اندازه نیاز بازار، دانش تعمیر و نگهداری از این خودروها را نیز به کشور وارد کنند.

نکته اینجاست که متاسفانه شرکت‌ها حتی در انتخاب روانکار مناسب برای خودروهایشان نیز استانداردهای جهانی را رعایت نمی‌کنند و سوددهی را اولویت خود قرار می‌دهند.

همین یک نکته کافی است تا مشخص شود زمانی‌که خودرو توربو و TGDIروغن‌موتور فاقد استانداردهای لازم را درشبکه خدمات خودروسازان دریافت می‌کند، مابقی مباحث تعمیر و نگهداری نیز به خوبی رعایت نمی‌شود و در آینده باید انتظار خودروهایی معیوب با مشکلات عجیب و غریب را در کشور داشت.