چرا اول مه (۱۱ اردیبهشت) روز جهانی کارگر است؟

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، اول مه یا ۱۱ اردیبهشت یادآور مبارزات تاریخی و مقاومت‌هایی است که برای حقوق کارگران در طول تاریخ صورت گرفته است. روز جهانی کارگر از اعتراضات کارگران در شهر شیکاگوی آمریکا در سال ۱۸۸۶ میلادی به وجود آمد. در آن زمان، هزاران کارگر در این شهر در اعتراض به ساعات کاری طولانی و شرایط بد کاری به خیابان‌ها آمدند و خواستار کاهش ساعات کار از ۱۲ ساعت به ۸ ساعت در روز بودند.

این اعتراضات به‌طور ویژه در میدان‌های مارکت شیکاگو و در اطراف ساختمان‌های صنعتی آن زمان سرکوب شد و در جریان آنها تعدادی از کارگران جان خود را از دست دادند. این حادثه به‌عنوان «شیکاگو» شناخته می‌شود و بعد‌ها نقطه شروعی برای روز جهانی کارگر شد.

بعد از این واقعه، کشور‌های مختلف به‌طور گسترده‌ای از این روز به‌عنوان روزی برای حمایت از حقوق کارگران و توجه به مسائل انسانی کار استفاده کردند. به‌ویژه در دهه‌های بعدی، با رشد جنبش‌های کارگری و اتحادیه‌های کارگران در سطح جهانی، این روز تبدیل به فرصتی برای یادآوری حقوق کارگران، تلاش برای عدالت اجتماعی و بهبود شرایط کاری شد.

اما این روز تنها به جنبه‌های تاریخی و حقوقی مربوط نمی‌شود. روز جهانی کارگر همچنین یک فرصت است تا ما به یاد بیاوریم که چگونه کارگران در سراسر دنیا، از جمله در کشور خودمان، بخش اعظم تحرک و پیشرفت‌های اقتصادی را به‌وجود می‌آورند و نقش کلیدی در ساخت و پیشبرد جوامع دارند. در این روز، نه تنها باید دستاورد‌های کارگران را ارج نهیم بلکه باید به مسائل و چالش‌های پیش روی آنها، مانند حقوق منصفانه، شرایط کاری بهتر و امنیت شغلی، توجه ویژه داشته باشیم.

روز جهانی کارگر یک روز است که نه تنها به یاد مظلومیت و ایثار کارگران می‌پردازد، بلکه یادآور می‌شود که عدالت اجتماعی، حقوق کارگران و بهبود شرایط کاری همواره باید در اولویت‌های سیاست‌گذاران و مسئولین قرار گیرد. این روز همچنین یادآوری می‌کند که کارگران نه تنها در تولید ثروت، بلکه در شکل‌گیری جامعه‌ای عادلانه‌تر و پویا نقش دارند.